πλειοχάσιο

ἡ πλεοχάσιο, το, Ν

βοτ. τύπος κυματώδους ταξιανθίας, στον οποίο από κάθε άξονα αναπτύσσονται περισσότεροι από δύο πλευρικοί άξονες.